پتینه روی چوب فرمول خاصی برای یک طراحی خوب وجود ندارد . اگرچه در تنظیم محل قراگرفتن قسمت های مختلف و جزئیات ساختمان روش های مشخصی موجود است که در چارچوب سنت کلاسیک متمایز و برجسته شده اند ، ولی
اعمال همین روش هاست که مشخصه معماری کلاسیک به شمار می آید.
منزل در چارچوبی سازماندهی شده که به صورت منظم و ملموس آسان قابل درک است . نقشه ساختمان معمولا به صورت قرینه در دو طرف یک خط یا محور قرار دارد که از ورودی اصلی شروع می شود و تا انتهای ساختمان ادامه پیدا می کند .
این نوع قرینه سازی تعادلی بین طبیعت و شکل انسانی را نشان میدهد.
خانه مطلوب همیشه اتاق های متعادل و متوازن ندارد و نقشه می تواند الگویی نامنظم ولی شکل متقارن داشته باشد مانند ویلای فانزیا در رم اثر پروزی که در سال 1509 ساخته شده است .
وقتی شرایطی از قبیل محل قرارگرفتن اتاق ها یا کاربرد آنها مطرح می شود ، ایجاد یک آرایش متحد الشکل غیر ممکن می شود . در این حالت فضای داخلی را می توان به صورت اتاق های تو در تو ی قرینه هم و قرینه با حیاط سازماندهی کرد . این عمل باعث به وجود آمدن نظم خاصی در نقشه ساختمان می شود .
همانگونه که در راهروی ورودی حیاط مشرف به ایوان ستوندار در خانه بازسازی ساختمان مناندر دیده می شود که متعلق به قرن اول میلادی و در ایتالیای مرکزی می باشد .
محور در نقشه بناهای این دوره چیزی بیش از یک نقش هندسی است و در واقع راهی که شخص را به داخل می رساند ، چشم انداز و راه درک ساختمان را برای وی تشریح می کند .
هندسه و فضا
طرح فضاهای بسته مانند اتاق و حیاط را می توان با تعریف شکل هندسی آن ها ، کامل کرد . دیوار ، سقف و کف اتاق ها را می توان به گونه ای تزئین کرد که بر شکل هندسی فضا تاکید شود.
ساختار یا کارکرد ساختمان معمولا چارچوب هندسی آن بنا را مشخص می کند و هنگامی که ساختمان دارای شکل ساده یا اتاق های بزرگ است ، حجم فضای داخلی می تواند بخشی از طرح خارجی بنا محسوب شود .
تغییر هندسه در ساختمان علاوه بر اینکه می تواند هویت دیگری به توالی اتاق ها دهد ، تنوع حرکت شخص را به داخل ساختمان هم می افزاید .
حیاط ها معمولا به گونه ای طراحی می شوند که پنجره های مشرف به حیاط و درهای ورودی به حیاط و سطح کف این قسمت ها نقش چهارچوبی را ایفا کند که شکل هندسی حجم بسته بنا را به خوبی مشخص کند .
برای مثال حیاط کاخ شهرداری در جنوا اثر زوکو در سال 1564 طرحی چهار نقاشی ساختمان گوشه دارد که با باز شو های مستطیلی دیوارها همخوانی دارد . حیاط در بین دالان هشتی شکل ورودی و پلکانی با شکوه قرار گرفته و باعث شده مسیر خاصی به داخل ساختمان بوجود آید که قسمت ها ی سر پوشیده و سر باز را به هم پیوند دهد.
طرح حیاط به گونه ای است که اهمیت قسمت های بالای پلکان نشان می دهد .
سلسله مراتب افقی و عمودی در طراحی کلاسیک
در ساختمانهای بزرگ اجزای مختلف مثل ورودی اصلی باید به گونه ای کاملا مشخص باشد . وقتی بنا ، کارکردی غیر از کارکرد اصلی خود دارد یا لازم است که دارای ارتفاع و اندازه یکنواخت باشد ، معمار ناچار است ابزاری بیابد که تمایز طرح را با میزان تزئینات نشان دهد.
تغییر جزئیات ساخت در سرتاسر نما تاکید ی بر بخش های دیگر ساختمان است که یا بر اهمیت کارکرد آن تاکید دارد و یا ترکیب کلی آن را بهبود می بخشد .
در قرن حاضر در امریکا مشکل جدید ساختمان های بلند که اغلب قسمت های مختلف ساختمان در تمامی طبقات کارکردی دارند ، معماران کلاسیک را بر آن داشته که تغییرات عمودی ساخت در آرایش بنا را مجددا پتینه روی چوب مورد ملاحظه قرار دهند .
ویت فیلد و کینگ در طراحی باشگاه مهندسان نیویورک اصلی را رعایت کردند که بعد ها در بسیاری از ساختمان های کلاسیک بلند بکار رفته است . به این صورت که جزئیات در طبقات پائین تر متمرکز شده اند که از خیابان بیشتر به چشم می آید در حالی که در طبقات بالاتر که فقط از دور دیده می شوند مشخصه های تزئینی با ظرافت خیلی کمتری به کار رفته اند.
تاکید ها و جزئیات در طراحی کلاسیک
این امکان وجود دارد که با تغییر میزان تزئینات معماری را متناسب با اندازه، اهمیت و هزینه ساختمان تغییر داد وجود همین امکان طرح به سبک کلاسیک قابلیت انعطاف پذیری فراوانی را می دهد که می توان آن را در تمامی جزئیات فرعی ساختمان به کار برد .
در این نوع معماری جزئیات مرکزی بنا می تواند محدود به خود باشد . ساختمان های کوچک معمولا برای برنامه ها و طرح های مجلل وسیع منایب نیستند ولی کیفیت ساختمان یا حواشی آن باعث می شود که برخی پتینه روی چوب ظریف کاریها در ساخت آن به کار گرفته شو.
