رنگهای زنده در نقاشی ساختمان:رنگ های زنده همواره رنگ هایی دوست داشتنی هستند. این رنگ کنیتکس ها به نحوی اغراق آمیز جاذب نگاه و توجه بیننده هستند و هرگز از نظر بیننده دور نمی مانند. رنگ های زنده ای که انرژی و هیجان در فضا می پراکنند و برای افرادی که دوست دارند هر روز صبح در فضایی پر انرژی و سرزنده چشم بگشایند و روزشان را با هیجان و سرزندگی آغاز کنند ایده آل هستند. از آنجا که اغلب ما بیشتردر نقاشی ساختمان با رنگ های خاموش و خنثی در محیط زندگی مأنوس هستیم به کارگیری این رنگ ها نیازمند جسارت است. اما چنانچه این رنگ ها را در ترکیبی مناسب به کار گیرید این جسارت بی پاداش نخواهد ماند و نتیجه فضایی درخشان، زیبا و فوق العاده جذاب خواهد بود. پیش از انتخاب چنین پالت رنگی پتینه برای فضای منزلتان به سلیقه خود نیز توجه کنید زیرا برای بسیاری از مردم زندگی در چنین فضاهای رنگینی برای مدت طولانی ممکن است آزار دهنده باشد.
انتخاب رنگ کلاس های مدارس و مراکز آموزشی:
بسیاری می اندیشند که رنگ تنها عامل تفاوت در اشیاست و به کمک آن اشیا راحت تر و بهتر شناخته می شوند. عده ای نیز معتقدند که رنگ برای تزئین منزل, اشیا, لباس و … است. اما از دیدگاه روانشناسی, رنگ ها جایگاه ویژه ای در رنگ نما زندگی انسان دارند, یعنی, بخش مهمی از زندگی ما را تشکیل می دهند و جزئی جدایی ناپذیر از زندگی ما هستند. با استفاده از رنگ کردن می توان در همه افراد و در هر سنی تاثیر مثبت یا منفی گذاشت. این بازسازی ساختمان تاثیر در کودکان, نوجوانان و جوانان بیشتر از هرکس دیگری نمود پیدا می کند.
انتخاب رنگ مناسب در بعضی از مکان ها بسیار مهم است. این نقاشی ساختمان مساله زمانی اهمیت بیشتری می یابد که فرد دائماً با مکان مورد نظر در تماس باشد یا برای مدتی طولانی مجبور باشد در آن مکان اقامت گزیند. «مدرسه» یکی از همین مکان هاست. دانش آموزان, زنده ترین, مفیدترین و فعال ترین ساعات خود را در روز, در مدرسه سپری می کنند و بی شک حق دارند که بخواهند در مکانی دلچسب, آرام و زیبا به درس و تحصیل بپردازند. از این رو دقت کنیتکس در انتخاب رنگ کلاس ها, راهروها, بوفه, نمازخانه, دفتر مدرسه و … بسیار مهم و قابل تامل است.
تاثیر رنگ ها در برقراری ارتباط
به عقیده روانشناسان, رنگ اشیا, فضا و لباس افراد تاثیر مستقیمی پتینه در برقراری ارتباط شخص با آنها دارد. بارها کوشیده ایم با فرد, فضا, مکان و یا حتی غذایی ارتباط بر قرار کنیم, اما نتوانسته ایم. این دقیقاً ناشی از تاثیر رنگ آنها بر روان ماست. از این رو, دانش آموز تا زمانی که نتواند خود را با فضای کلاس, اشیای داخل آن, میز و نیمکت, لباس معلم, و مانند آنها تطبیق دهد, نمی تواند از حضور در کلاس لذت ببرد و در فضای آن احساس نقاشی ساختمان آرامش کند. معمولاً کلاس های درس, راهروها, دفتر مدرسه, درها و جاهای دیگر مدرسه, با رنگ هایی ایستا و مرده, چون رنگ نما سفید و خاکستری رنگ می شوند. اخیراً ورود «وایت بورد» سفید به کلاس ها نیز بر تاثیر این فضای مرده و ایستا افزوده است. میز فلزی آموزگار و دیوارهای خالی از تصاویر شاد نیز عوامل دیگری در تشدید این تاثیر نامطلوب هستند. مجموع این عوامل سبب می شود در دانش آموزان کلاس, بی حوصلگی, یکنواختی, بی تحرکی و بی میلی بروز کند. این نکات اگرچه ممکن بازسازی است به وضوح دیده نشوند, اما بی شک بر لایه های پنهان ذهن دانش آموز تاثیر می گذارند و باعث می شوند دانش آموز نتواند با مدرسه ارتباط برقرار کند.
تاثیر رنگ بر رفتار و حالات شخص
به همان میزان که رنگ قرمز محرک و شادی کنیتکس بخش است, رنگ آبی ایجاد آرامش می کند و احساسی آمیخته با صلابت و شکوه در بیننده به وجود می آورد, رنگ صورتی مهربانی و عطوفت ایجاد می کند, رنگ خاکستری احساس مردگی و سکون را القا می کند و رنگ سفید نوعی سردی, غم و کسالت را- با وجودی که آن را مظهر پاکی می دانند- به ذهن و احساس متبادر می سازد. بنابراین رنگ دیوارها, میز و نیمکت ها, پرده ها, تابلوها و پوسترهای روی دیوار کلاس همگی بر ذهن, احساس و رفتار دانش آموزان تاثیر می گذارد. از این رو, اگر در رنگ آمیزی کلاس ها از رنگ هایی چون آبی روشن, سبز ملایم, زرد بسیار رنگ نما ملایم و صورتی یا به عبارتی دیگر رنگ های زنده و آرامش بخش استفاده شود, بی شک تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت. اقداماتی از قبیل: تعویض میز فلزی معلم با میز چوبی, استفاده از پوسترهای رنگی و تعویض نیمکت های دانش آموزان, همگی راه های بسیار مناسبی برای نقاشی کاهش حالت های افسردگی, اضطراب, دلزدگی و نظایر آنها در دانش آموزان هستند.
رنگ به عنوان سمبل
رنگ ها هریک سمبل حالت, مشخصه یا وضعیتی خاص هستند و ساختمان بعضی از آنها در فرهنگ های گوناگون معنی خاصی دارند. بنابراین می توان با آگاهی از «جایگاه رنگ ها» و یا به عبارت دیگر شخصیت رنگ ها, در هر مکانی از رنگ مناسب آن بازسازی مکان استفاده کرد.
برای مثال, در فرهنگ ما رنگ سبز, سمبل «تقدس» است. از این رو تاثیر تحریک کننده نقاشی برای انجام مراسم مذهبی و عبادت ها دارد. اگر نمازخانه مدرسه با رنگ سبز (نه الزاماً سبز تند) رنگ آمیزی و تزئین شود, عامل مهمی در جلب بیشتر دانش آموزان به سوی عبادت خواهد بود. رنگ بنفش ساختمان سمبل قحطی و خشکسالی است. به همین خاطر نباید در رنگ آمیزی بوفه مدرسه و یا وسایل آن از این رنگ استفاده نما کرد. در این مکان رنگ های زرد و نارنجی که تحریک کننده اشتها هستند, مناسب است. رنگ خاکستری نوعی اضطراب, افسردگی و ترس نهفته به همراه دارد, بنابراین نباید «دفتر مدرسه» را رنگ خاکستری زد یا از وسایلی به این رنگ در تزئین آن استفاده کرد؛ زیرا برای دانش آموزان, دفتر مدرسه خود به قدر کافی مکانی پر اضطرای است.
فضای سبز, بخشی از رنگ آمیزی مدرسه
همه ما به تاثیرات مثبت فضای سبز از جنبه مسائل زیست پتینه محیطی آگاه هستیم, اما شاید هیچ گاه به جنبه دیگر آن یعنی تاثیر رنگ فضای سبز بر اعصاب و روان دانش آموزان نیندیشیده ایم.
وجود فضای سبز در مدرسه به دلیل ایجاد تنوع در فضای مدرسه, مخصوصاً به خاطر رنگ آن بسیار مهم است. حتی می توان با استفاده از چند گلدان, ایجاد حاشیه ای سبز باریک در پای دیوار حیاط و کاشت چند نوع گل یا درخت و درختچه, هم کیفیت زیست محیطی مدرسه را بهبود بخشید و هم نوعی تنوع رنگ ایجاد کرد و از این طریق, در ساعات تفریح به دانش آموزان آرامش روحی داد. از این مهمتر, اگر از نیروی خود دانش آموزان در کاشت کنیتکس گل ها و گیاهان کمک گرفته شود, مسلماً تاثیر ان از نظر روانی و احساس تعلق و مراقبت بر آنها چند برابر خواهد شد.
آنچه ما می دانیم این است که کودکان به طور شگفت انگیزی نقاشی ساختمان حساس اند و به تفاوت های جزیی رنگ و نور پاسخ می دهند. وقتی قرار باشد از یک جعبه مدادرنگی که100 مداد رنگی دارد، رنگی را انتخاب کنند، بچه ها بیشتر به رنگ های طبیعت و رنگ هایی که به درجات رنگ نما پوست انسان نزدیک اند، توجه نشان می دهند و این در حالی است که درجات مختلف رنگ پوست انسان کاملااز دایره رنگ های اصلی خارج است. رنگ های اصلی ممکن است تند و پررنگ به نظر برسند ولی بهتر است در محیط های آموزشی به مقدار کم از آنها کنیتکس استفاده شود.
بیشتر مردم به نادرست براین باورند که رنگ های خنثی مناسب ترین رنگ ها برای فضاهای آموزشی اند، چرا که این رنگ ها امکان تمرکز بیشتر دانش آموزان و آموزگاران را فراهم می سازد. پژوهش ها نشان می دهد برای یادگیری بهتر، استفاده پتینه کاری دقیق از محرک های محیطی قوی سودمندتر است، تا رنگ آمیزی با رنگ های خاکستری، بژ، سفید یا استخوانی. در معماری محیط های آموزشی، دلایل کمی برای کاربرد رنگ های کاملاخنثی وجود دارد.
این درست است که رنگ های روشن می توانند اتاق را بزرگ تر نشان دهند اما دستیابی به بازدهی رنگ نما نور و داشتن فضایی که بزرگ تر به نظر برسد دلیل محکمی برای استفاده همیشگی از رنگ روشن به شمار نمی رود. کاربرد رنگ های تیره در محل های مناسب و حساب شده می تواند به تنوع بیشتر و خلق فضای جذاب کمک کند. دیوارهای رنگی در انتهای کلاس، دانش آموزان را به درون فضا فرا نقاشی ساختمان می خواند. می توان با طراحی مناسب نور و رنگ، در فضاهای آموزشی، حس پویایی و حرکت پدید آورد.
کلام آخر این که تغییر رنگ مانتوی دانش آموزان از رنگ های ملال آور نظیر سرمه ای, مشکی رنگ نما و طوسی به رنگ های شادی آور چون: صورتی, آبی و سبز نه تنها در روحیه آنان, که در روحیه آموزگاران نیز تاثیرات مثبت و فراوانی می گذارد. بنابراین می توان برای تکمیل این حرکت مثبت و ارزشمند, در رنگ آمیزی مدرسه ها تحولی ایجاد کرد.
