پس از بررسی آسیب های متداول در اتصالات جوشی و ارائه ضوابط مهم برای طراحی ورق های تقویت چشمه اتصال و ورقهای پیوستگی و نحوه محاسبه نیروها در مقاطع بحرانی اتصال، در این بخش به معرفی روشهای مقاوم سازی اتصالات جوشی متداول می‌پردازیم.
استفاده از ورق روسری و زیر سری مضاعف
در صورتی که از جوش ورقهای زیرسری و روسری به ستون اطمینان نداشته و یا در حین زلزله بـه آنها صدمه وارد آمده باشد، استفاده از ورقهای زیرسری و روسری مضاعف (شکل 8) می‌تواند در برنامه کارقرار گیرد.
بدلیل عدم شناخت کافی از رفتار اتصالات، بسیاری از آسیب های ایجاد شده درسازه ها بازسازی ساختمان از ضعف در طراحی یا اجرای اتصالات ناشی می‌شود. بنابراین بررسی آسیب‌های وارد شده براتصالات در اثر زلزله‌های گذشته امری ضروری می‌نماید.
آسیب های اتصالات در اثر زلزله‌های گذشته را می‌توان به آسیب های تیر، ستون، جوش، اجزا و چشمه اتصال طبقه‌بندی نمود.
آسیب های وارده به اتصال ممکن است یکی از انواع فوق و یا چند نوع مختلف باشد. مشاهده وسیع اینگونه آسیب ها در اتصالات براثر زلزله‌های گذشته بسیار هشداردهنده می‌باشد.
آسیب اتصالات فلزی
انواع خرابی‌ها و صدمات وارده بر ناحیه اتصال در حین زلزله به صورت زیر طبقه‌بندی می‌شوند:
(الف) خرابی در تیرها (G)
(ب) خرابی در بال ستونها (C)
(پ) خرابی در جوش (W)
(ت) خرابی در ورق برشی جان (S)
(ث) خرابی در چشمه اتصال
پس از آنکه ایرادات ترک‌های سطحی با تزریق چسب اپوکسی بر طرف شدند و سطح بتن کاملاً تمیز شد، اتصال با استفاده از تنگ‌های خارجی که پیش‌تنیده شده‌اند، تقویت می‌شود. پس از این مرحله اتصال با شبکهای از مفتولهای به هم جوش شده پوشانده شده و بتن پاشی می‌شود. وقتی که چهار تیر به اتصال وارد می‌شود استفاده از تنگ در دو طرف ممکن نیست زیرا قادر به عبور از اتصال نیستند. لازم به ذکر است استفاده از تنگ خارجی در یک جهت به هیچ عنوان برای بارهای لرزه ای مناسب نمی‌باشد زیرا این تنگ‌ها کششی کار کرده و به هیچ عنوان ظرفیت تحمل نیروی فشاری را ندارند. نمونه‌ای از روکش فلزی اتصالات بتنی برای افزایش ظرفیت برشی اتصالات در شکل 24 نشان داده شده است.
در حالت کلی (کاربری های عموماً غیر مسکونی، اداری و تجاری) روش های بازسازی ساختمان با کاربری هایی نظیر تاریخی، فرهنگی ،دفاعی و ..شامل هفت دسته می باشد که عبارتند از:
1-بازسازی سبکی یا آناستیلوزی:
به بازسازی سبک فضای معماری بناهای متعلق به زمانهای بسیار دور گویند که بازسازی ساختمان میزان ویرانی آنها به حدی زیاد است که از آنها جز عناصر ساختمانی محدود به جای نمانده است. بناهایی مورد مرمت آناستیلوزی قرار میگیرند که نمایانگر وجود سبک یا شیوه معماری خاصی باشد. در این روش بازسازی به این صورت انجام می پذیرد که تیکه گاه های جایگزین تکیه گاه های فرسوده قبلی می شوند اما به گونه ای که بیشترین شباهت را به نمای ابتدایی ساختمان دارد .
2- بازسازی حفاظتی ساختمان:
هدف اصلی آن نگهداری و حفاظت از بنا است. در بازسازی حفاظتی میزان نقاشی ساختمان مداخله در شکل و شرایط موجود تا آن اندازه است که بتواند استمرار شباهت بنای مرمت شده را در وضع موجود آن نسبت به وضع پیشین اش به دست دهد. در این روش ادعایی بر انجام تصمیم فوق العاده ای چه فنی چه هنری فلسفی وجود ندارد.
با افزایش ابعاد پی می‌توان سطح تماس بر پی را افزایش داد و از تنشهای اعمالی بر پی کاست که این اقدام منجر به افزایش ظرفیت باربری فونداسیون می‌شود. همچنین با افزایش ابعاد فونداسیون و به دنبال آن کاهش تنش موجود در پی، پتینه نشست‌های پی خاک نیز کاهش می‌یابد. در شکلهای 1و2 نمونه‌ای از این روش تقویت فونداسیون نشان داده شده است.
دو حالت افزایش ابعاد پی وجود دارد:
1- افزایش ابعاد پی و ستون متصل به آن
2- افزایش ابعاد پی به تنهایی
یکی از ک، اعمال نیروی پیش تنیدگی به مقطع می‌باشد. معمولاً وقتی افزایش بازسازی ساختمان عمق شالوده از بالا به دلیل معماری ممکن نباشد، ظرفیت خمشی مثبت و منفی مقطع را می‌توان با عبورکابل های پیش‌تنیده، در حفره‌های تعبیه شده سراسری در طول شالوده یا در بتن جدید روی وجوه آن و پیش‌تنیده کردن آنها، افزایش داد.
نیروهای پیش‌تنیدگی فوق در دو امتداد عمودی و افقی به شالوده اعمال می‌شوند. نیروهای پیش تنیدگی قائم باعث افزایش ظرفیت برشی و نیروهای پیش‌تنیدگی افقی باعث افزایش ظرفیت برشی و خمشی به طور همزمان می‌شوند. نقاشی ساختمان پیش‌تنیدگی افقی بوسیله کابلها و مفتولهای متداول و پیش تنیدگی قائم با مقاوم سازی پی با FRP صورت می‌گیرد.
