طراحی اتاق کودک می بایست با روحیه کودکان در تطبیق باشد و باید طوری طراحی شود که تا مدرسه رفتن کوک مورد استفاده قرار گیرد از این رو در طراحی فضاهای کودکان، شناخت کودک اهمیتی خاص می یابدو از آنجائی که کودکان دنیای تخیلی خاص خویش را دارند، بسیاری از آنان در سنین زیر ۷ سال دنیا را آنطور که باید باشد مجسم می کنند، نه انگونه که هست و همین امر باعث میشود محیط کودکان آن فضائی نباشد که معمار بدون شناخت، آن را طراحی می کند. آنچنان که وقتی معماری بر نمود های سنتی زندگی از طریق تفاوتهای مفهومی تاثیر می گذارد، بر خوردهایی مطرح می شود که قبل از آن بطور کامل پنهان بودند و این چنین است که آشکار و هویدا می شوندشکل کلی فضای معماری کودکان از عناصری منحصر بفرد، برجسته و آنچه بر انگیزنده احساسات وی است، سرچشمه می گیرد. اشکال خالص هندسی رفتار ادراکی کودک را مورد توجه قرار می دهند و اجازه نمی دهند تا مفاهیم گوناگون در جزئیات تصوری کودکانه مدفون بماند. نقاشیهای کودکان نشان میدهد که کودکان در تصوراتشان، فضا را چگونه می بینند. آنها بطور دقیق و کامل، (بعنوان کاربر) فضا را قبول کرده و آن را با جزئیات در ترسیماتشان بیان می کنند، که خود مایه تعجب است.
با وجود طراحی های جالب و خاص برای مبلمان اتاق کودک موجود در بازار، کار شما کمی ساده تر شده است. می توانید اتاق دخترتان را مثل اتاق پرنسس ها صورتی و رمانتیک تزئین کنید. می توانید اتاق پسرتان را شکل قهرمانان یا اتوموبیل سواران طراحی کنید که مثلاً تختخوابش به شکل ماشین مسابقه باشد. و یا بسیاری طرح های دیگر که مطابق با علاقه و روحیه کودکتان نیز باشد. دقت کنید که بسیاری از اثاثیه اتاق پتینه را خودتان نیز می توانید بسازید. پس زیاد تو خرج نمی افتید!
خوب است کودک را به جمع‌آوری و نمایش عکس‌های خانوادگی تشویق کنید. بچه‌ها می‌توانند با همان تابلوی چوب‌پنبه‌ای و پونزها (که در شماره ۲ توضیح داده شد)، نمایشگاه عکسی را مطابق با سلیقه خودشان و در اتاق خودشان ترتیب بدهند. تقویت این حس باعث میشود بعدها در دوران بلوغ و نوجوانی، بچه‌ها به والدین، اقوام و دوستانشان اهمیت بیشتری بدهند و خلاصه این‌که مهربان‌تر بار بیایند.
فرآیند رشد انسانها، در کودکی، تاثیر بسزایی در شخصیت آنان دارد. عقیده بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت بر این است که شخصیت هر انسان در ۷ سال اول زندگی او شکل می گیرد، فرآیند رشد کودک در سالهای اولیه زندگی متاثر از عوامل بسیاری است. فعالیت، به عنوان عامل اصلی رشد و یادگیری کودک فرآیندی است که در ارتباط با فضا و محیط کودک، رشد همه جانبه او را موجب می گردد. فضاهای مرتبط با فعالیت کودکان باید دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی آنان باشد. تحقق این امر از طریق بکارگیری المانهای طراحی معماری ای که منطبق با شرایط جسمی و روانی کودک باشد امکان پذیر است.
مقیاس و مبلمان : طراحی فضا ی منطبق با شرایط کودکان به طور قطع بستگی به شناخت کافی از ویژگی های رشد آنان دارد. خصوصیات جسمی و روانی کودکان در مراحل مختلف رشد، اساس برنامه ریزی فضا و طراحی برای آنان است. اندازه میز و صندلی، کمد های اسباب بازی و نیز ارتفاع مناسب دستگیره درها، دستشوئی ها، شیر ها و… ضروری است. اگر فضا و عناصر آن متناسب با اندازه های کودکان باشد، آن ها به سادگی می توانند از فضا ها و وسایل مربوط به خود استفاده کنند. قطعات متنوع مبلمان، نیمکت، میز و صندلی، تابلوها، قفسه ها و غیره ای که با مقیاس و در پتینه حد و اندازه آنان ساخته می شود، اغلب برای هر بازی شکل ویژه ای بخود می گیرند.
روشنائی: فضاهائی با نور طبیعی و شفاف اثر مثبت بر کودکان دارند.بعبارت دیگر اتاق های تاریک با نور مصنوعی و نامناسب اثر منفی در پی خواهند داشت. از این رو گزیدن نحوه و میزان روشنائی در اتاق کودک اهمیتی بس مهم را ایفا مینماید و تاثیر مهمی در خواندن و نوشتن و ایجاد آرامش و تمرکز آنان دارد. نور مناسب فضا را جهت محیطی آرام و مناسب جهت مطالعه محصور می نماید. بررسی تاثیر میزان نور در شب نیز در روحیه آنان حائز اهمیت است.
در این مقاله قوانینی در خصوص اتاق کودکان آورده شده است البته این بدان معنی نیست که همه ی بچه ها باید اطاق جداگانه داشته باشند، در خیلی از خانواده ها این امکان وجود ندارد که فرزندشان اتاق جدا داشته باشد و آن ها می توانند گوشه ای از منزل را به فرزندشان اختصاص داده و لوازم او را آنجا بگذارند به گون ای که او احساس کند، آن قسمت متعلق به اوست.اما در این مقاله ما شرایطی را در نظر داریم که می توان اتاقی هرچند کوچ برای بچه ها در نظر گرفت.
