پتینه و شکل معماری اتاق

شکل کلی فضای معماری کودک از عناصری منحصر بفرد، برجسته و آنچه بر انگیزنده احساسات وی است، سرچشمه می‌گیرد. اشکال خالص هندسی رفتار ادراکی کودک را مورد توجه قرار می‌دهند و اجازه نمی‌دهند تا مفاهیم گوناگون در جزئیات تصوری کودکانه مدفون بماند. نقاشیهای کودکان نشان می‌دهد که آنها در تصوراتشان، فضا را چگونه می‌بینند. آنها بطور دقیق و کامل ( بعنوان کاربر ) فضا را قبول کرده و آن را با جزئیات در ترسیماتشان بیان می‌کنند، که خود مایه تعجب است.

اتاق کودکان برخلاف اتاق پدر و مادر فقط اتاق خواب و استراحت نیست بلکه محل بازی، انجام تکالیف درسی و به طور خلاصه اتاق زندگی است. این اتاق معمولا مساحت کمتری نسبت به اتاق پدر و مادر یا سایر بزرگ ترهای خانواده دارد. کوچک بودن اتاق همراه با خرده ریزهای فراوان کودکان و نیز تمایل فطری بچه ها به شادی، تمهیدات ویژه ای را برای ساماندهی فضای اتاق آنها می طلبد. بنابراین برای مناسب سازی اتاق کودکان باید علایق و نکات مورد توجه آنها را شناخت و به آن (حداقل در اتاق خودشان) احترام گذاشت و از نظرات آنها استفاده کرد. صرف نظر از سلیقه های شخصی، برخی از ویژگی ها میان کودکان مشترک است که از آنها نیز می توان بهره برد:

طراحی اتاق کودک باید با روحیه کودکان تطبیق داشته باشد و طوری طراحی شود که تا پتینه مدرسه رفتن کوک مورد استفاده قرار گیرد از این رو در طراحی فضاهای کودکان، شناخت کودک اهمیتی خاص می‌یابد.

و از آنجائی که کودکان دنیای تخیلی خاص خویش را دارند، بسیاری از آنان در سنین زیر 7 سال،  دنیا را آنطور که باید باشد مجسم می‌کنند، نه آنگونه که هست. همین امر باعث می‌شود محیط کودکان آن فضائی نباشد که معمار بدون شناخت، آن را طراحی می‌کند. آنچنان که وقتی معماری بر نمود‌های سنتی زندگی از طریق تفاوتهای مفهومی تاثیر می‌گذارد، بر خوردهایی مطرح می شود که قبل از آن بطور کامل پنهان بودند و این چنین است که آشکار و هویدا می‌شوند.

شکل کلی فضای معماری کودک از عناصری منحصر بفرد، برجسته و آنچه بر انگیزنده احساسات وی است، سرچشمه می‌گیرد. اشکال خالص هندسی رفتار ادراکی کودک را مورد توجه قرار می‌دهند و اجازه نمی‌دهند تا مفاهیم گوناگون در جزئیات تصوری کودکانه مدفون بماند. نقاشیهای کودکان نشان می‌دهد که آنها در تصوراتشان،  فضا را چگونه می‌بینند. آنها بطور دقیق و کامل ( بعنوان کاربر ) فضا را قبول کرده و آن را با جزئیات در ترسیماتشان بیان می‌کنند، که خود مایه تعجب است.
شکل کلی فضای معماری کودک از عناصری منحصر بفرد، برجسته و آنچه بر انگیزنده احساسات وی است، سرچشمه می‌گیرد. اشکال خالص هندسی رفتار ادراکی کودک را مورد توجه قرار می‌دهند و اجازه نمی‌دهند تا مفاهیم گوناگون در جزئیات تصوری کودکانه مدفون بماند.

کودکان پنجره هایی را که در تقابل و مرتبه چشمانش است را بیشتر دوست می دارد، بطوریکه ایشان مجبور نیستند برای نگاه کردن به خارج قد بکشند. از سوی دیگر کودکان از میان پنجره ها حرکت خورشید را دنبال می کنند تا زمانیکه به محل مشخصی برسد و غروب کند، فعالیت های خود را خاتمه می دهند. در گرداگرد این عناصر کودکان بازی می کنند و از این طریق از تصوراتشان بهره می برند تا دنیای خودشان را بیافرینند. از این رو با ایجاد کنش و واکنش و ایجاد کنجکاوی خواهیم توانست کودک خود را به فکر فرو بریم. ایجاد کنش دنیای جدیدی را بر روی کودک خواهد گشود و او را در شناخت هر چه بیشتر پیرامون و دنیای پر رمز و راز خود تشویق خواهد نمود. آنچنانکه که معماری و عناصرش برانگیزنده نیروی حرکتی و تشویقی خواهند بود و آن هنگام دیگر پایانی بر این باور نخواهد بود.

در اتاق کودک معمولا همیشه کمی ریخت و پاش دیده می شود. برای اینکه علاقه به مرتب کردن وسایل در کودک ایجاد شود، باید در کنار بازی و سرگرمی ها این موضوع را نیز به او آموزش داد. نخستین نکته در این باره خلاقیت است. به عنوان مثال می توانید در یک گوشه اتاق یک چادر یا سبد بزرگ بگذارید تا وقتی کودک خواست وسایلش را سریع جمع کند، همه را در آن بریزد و این بازار شام جمع شود. همچنین یک جالباسی متناسب با قد کودک برایش تهیه کنید تا لباس هایش را مرتب کند و این مسئولیت را نیز بیاموزد.

هر کدام از وسایل کودک باید جای مشخص داشته باشند تا او به راحتی بتواند هر کدام را پیدا کند. مثلا یک جعبه برای اسباب بازی های کوچک، سبد برای عروسک ها، قفسه برای کتاب ها و… روی هر قسمت نیز عکس وسیله مربوط را بچسبانید یا اسم آن پتینه را بنویسید تا کوچولوی شما راحت جای هروسیله را بشناسد.